5 Simple Techniques For نیلینگ

5 Simple Techniques For نیلینگ

Blog Article

خاک‌های دانه‌ای بسیار سست ممکن است بر اثر ارتعاشات ناشی از تجهیزات و ماشین آلات اجرای ساختمان و نیز بارهای ترافیکی، دچار نشست بیش از حد بشوند.

روش نیلینگ مناسب مکان‌هایی که آب در آن‌ها جریان داشته باشد مناسب نیست.

همان‌طور که گفتیم، سیستم‌های نیلینگ یا میخکوبی و روش انکراژ یا مهارکوبی، دو رویکرد متداول برای پایدارسازی در عملیات گودبرداری هستند.

بحث‌های فراوانی درباره اینکه کدام کشور اولین بار نیلینگ را پیاده‌سازی و اجرا کرده است، وجود دارد. درواقع، اولین بار روش میخکوبی توسط مهندسان استرالیایی به‌منظور پایدارسازی دیواره‌های سازه‌های درون تونل به کار گرفته شد.

پایداری نیلینگ به جنس خاک، شرایط آب و هوایی و فرسایش سطح آن، سطح آب زیرزمینی، فشار هیدرواستاتیک، ضخامت شاتکریت و سربارهای مجاور بستگی دارد.

سپس لیفت های بعدی تا تراز نهایی به‌صورت مرحله‌ای و به نوبت اجرا خواهد شد.

پایین بودن ریسک اجرا و خطرات آن در مقایسه با روش‌های دیگر مانند انکراژ

نیلینگ یا میخ­کوبی خاک روش جدیدی است که به دلیل اقتصادی بودن و مزایای منحصربفرد خود، به عنوان راه‌حل بسیار مناسبی در موارد مختلف از جمله پایدارسازی شیب ­ها، شیروانی ­ها، ترانشه ­ها، افزایش ظرفیت باربری و محدود کردن تغییر شکل­ ها با ایجاد حداقل دست‌خوردگی در وضعیت طبیعی زمین کاربردهای فراوانی دارد. استفاده از روش نیلینگ ، طی دو دهه اخیر در اکثر کشورهای پیشرفته و در حال توسعه جهت پایدارسـازی گودبرداری ها و همچنین پایدارسازی شیب­ های طبـیعی کاربرد وسیعی پیدا کرده است.

همچنین، نیروهای مویینگی در ماسه‌های ریزدانه مرطوب ممکن است موجب چسبندگی ناچیزی در آن‌ها شود.

در مرحله پایانی، بتن به روش پاششی یا شاتکریت بر روی دیواره خاک اجرا می‌شود. دیوار ایجاد شده، به‌عنوان یک پوشش موقت عمل کرده و در صورت نیاز به نگهداری درازمدت از دیواره گود، باید یک دیوار حائل به‌عنوان سازه‌ای مقاوم، اجرا گردد.

این ویژگی مثبت به‌عنوان یک جنبه مهم جهت رفت‌وآمد مؤثرتر و بی‌دردسرتر در حین عملیات گودبرداری، بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد.

پارامترهای ژئوتکنیکی لایه‌های تحت الارضی در ساختگاه های مختلف،

نیلینگ یا میخ‌کوبی، یکی نیلینگ چیست از روش‌هایی است که در آن دیواره‌های سطوح شیب‌دار و گودبرداری شده، به وسیله نیل‌‌ها یا همان میلگرد‌های فولادی به اصطلاح مسلح می‌شوند. در این روش نیل‌ها در فاصله‌های نزدیک بهم درون گمانه‌ها قرار می‌گیرند و سپس به وسیله دوغاب سیمان، داخل آن‌ها پر می‌شود تا هم از خوردگی میلگرد‌ها جلوگیری شود و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.

برای این امر پس از پایان شاتکریت و زمانی که بتن هنوز حالت خمیری دارد، صفحه تکیه‌گاهی فولادی را از میخ رد کرده و کمی فشار می‌دهیم که تا حدودی به درون بتن پاشیده فرو رود.